Daar zitten we dan. In een ‘intelligente lock-down’. Zoveel mogelijk thuis, ieder met ons eigen gezin. Dan is je huis ineens niet alleen meer je thuis, waar je slaapt en eet. Waar tijd is voor ontspanning, door lekker in de tuin te werken, achter de piano te zitten, te gamen (natuurlijk!) of een spannende serie te kijken. Ineens is in je huis ook je werk, je sportclub en niet te vergeten de school van je kinderen.

Je eigen werk is ineens op geheel nieuwe wijze ingericht. Met online vergaderingen, met onbereikbare klanten, maar zonder een snel overlegje bij de koffie-automaat en zonder even lekker bijpraten met collega’s.

En je huis is ineens je sportschool. Compleet met een uitgebreid aanbod digitale en online-lessen variërend van kickboxen tot zumba op allerlei verschillende tijden.

Ook is de school ineens je huis binnengedrongen. Met alle digitale uitdagingen die een google-classroom biedt (‘Mam, ik weet niet hoe dat moet’, ‘mam, waarom doet de printer het nou niet?) of met online-les via teams, zoom, of weer iets anders. En met de verwachting dat jij als ouder uitleg kan geven over cijferend optellen en aftrekken en over wat een stoffelijk bijvoeglijk naamwoord ook alweer was, maar zonder de gezelligheid en afleiding van vriendjes en vriendinnetjes en zonder de ervaring en de doortastendheid van de juf.

En als je dan net je kennis over zinsontleden weer een beetje hebt bijgespijkerd, je kinderen voor een half uur aan het werk hebt gezet, de wi-fi het goed doet en je tijd denkt te hebben voor dat ene telefoontje, worden de boodschappen net bezorgd, valt er een kind van de trap of belt oma om online een verhaaltje voor te lezen. Daar gaat je telefoontje…

Of je ontdekt net te laat dat er een videocall gepland staat met collega’s op dezelfde tijd dat je kind je hulp nodig heeft met z’n online pianoles…

Of de kinderen spelen net lekker buiten op het moment dat de juf belt voor het wekelijkse bijklets-moment met je kind, dat je vorige week ook al was vergeten omdat er toen net een cliënt was die dringend je hulp nodig had….

En als jij ’s avonds als de kinderen in bed liggen, zuchtend je laptop nog even open klapt, belt die ene vriendin, bij wie het altijd allemaal op rolletjes lijkt te lopen. Enthousiast vertelt ze dat ze nu ein-de-lijk tijd heeft voor die leuke cursus, ‘ja, want die geven ze nu ook online!’ En terwijl je met stijgende verbazing luistert naar haar enthousiasme vraag je jezelf vertwijfeld af of je iets gemist hebt en waar ze de tijd en energie vandaan haalt om ook nog een nieuwe hobby op te pakken.

Nee, natuurlijk heb je niks gemist. En nee, je hoeft niet nu ook nog een nieuwe hobby op te pakken. Je hoeft echt niet elke dag een online sportles te volgen (één keer per week is echt al een hele prestatie). Het is echt oké dat je niet precies weet hoe de juf alles uitlegt, dat je kinderen een uurtje extra achter hun schermpjes zitten omdat jij je even wilt concentreren op je werk. En je mag je kinderen ook best een half uurtje naar buiten sturen omdat jij even rustig wilt bellen. Je mag je werk ook gewoon belangrijk vinden. En aan de andere kant, die ene collega kan echt wel een half uurtje wachten, zodat jij even samen met je kinderen kan lunchen. En misschien is het ook wel oké als dat verslag net iets later komt dan gepland.

Lieve moeders van Nederland. Jullie zijn geweldig, alleen al omdat je het probeert! Omdat je je best doet alle ballen hoog te houden. Omdat je een bijdrage levert aan je gezin, je relatie, je werk en de school van je kinderen. Het allerbelangrijkste voor nu is dat je huis ook als thuis blijft voelen. En dat kan alleen als werk en school niet de overhand gaan nemen, de sfeer goed blijft en jij je goed voelt. Want misschien is dat nog wel het belangrijkste. Dus pas goed op jezelf, en blijf gezond!